در دهه ۱۸۸۰ میلادی اسنوکر به یک سرگرمی رایج میان افسران بریتانیایی و طبقه اشراف تبدیل شد. اولین مسابقات رسمی اسنوکر در سال ۱۹۱۶ برگزار شد اما به دلیل وقوع جنگ جهانی اول متوقف گردید. پس از آن در سال ۱۹۲۷ نخستین مسابقات قهرمانی جهان برگزار شد و این بازی در دهه ۱۹۵۰ با ورود به تلویزیون محبوبیت جهانی پیدا کرد.
برای بازی اسنوکر تجهیزاتی خاص مورد نیاز است. این بازی روی یک میز مستطیلی با ابعاد استاندارد انجام می‌شود. میز با پارچه سبز ویژه‌ای پوشیده شده و شش پاکت در گوشه‌ها و میانه‌های دو طرف طولانی میز قرار دارد.
توپ‌های بازی شامل ۱۵ توپ قرمز با ارزش یک امتیاز و شش توپ رنگی با امتیازهای مختلف است. توپ زرد ۲ امتیاز، توپ سبز ۳ امتیاز، توپ قهوه‌ای ۴ امتیاز، توپ آبی ۵ امتیاز، توپ صورتی ۶ امتیاز و توپ سیاه ۷ امتیاز دارد.
چوب‌های اسنوکر نسبت به چوب‌های معمول بیلیارد نازک‌تر هستند و معمولاً از چوب زبان‌گنجشک ساخته می‌شوند. گچ برای تقویت نوک چوب، مثلث چیدمان توپ‌ها و ابزارهایی مانند اسپایدر و استند برای ضربات سخت نیز از دیگر تجهیزات ضروری هستند.
بازی اسنوکر به‌صورت رقابتی میان دو بازیکن یا دو تیم انجام می‌شود. هدف اصلی بازی کسب بیشترین امتیاز از طریق پاکت کردن توپ‌ها طبق ترتیب مشخص است. توپ‌های قرمز ابتدا به شکل مثلثی چیده می‌شوند و توپ‌های رنگی در مکان‌های تعیین‌شده روی میز قرار می‌گیرند. بازیکن باید توپ سفید یا کیوبال را به توپ‌های قرمز زده و آنها را پاکت کند. پس از پاکت کردن توپ قرمز بازیکن موظف است یکی از توپ‌های رنگی را هدف قرار دهد.
هر توپ قرمز یک امتیاز دارد و توپ‌های رنگی به ترتیب ارزش‌گذاری شده‌اند. اگر بازیکن نتواند توپ هدف را پاکت کند یا خطایی انجام دهد نوبت او به پایان می‌رسد و حریف می‌تواند بازی را ادامه دهد. بازی به‌صورت فریم‌هایی انجام می‌شود و هر فریم با پاکت شدن توپ سیاه به پایان می‌رسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را در فریم‌ها به دست آورد برنده مسابقه خواهد بود.
رعایت آداب بازی یکی از بخش‌های مهم اسنوکر است و نشان‌دهنده احترام به حریف و ارزش‌های این ورزش است. در زمان ضربه زدن بازیکن دیگر، حفظ سکوت کامل و پرهیز از ایجاد هرگونه حرکت ناگهانی ضروری است. بازیکنان باید در زمان نوبت خود سریعاً میز را ترک کنند و در دید مستقیم بازیکن دیگر قرار نگیرند. احترام به حریف چه در زمان پیروزی و چه در زمان شکست با تبریک گفتن و رفتار حرفه‌ای نشان داده می‌شود. این اصول به تقویت فضای رقابتی سالم و حفظ ارزش‌های ورزشی کمک می‌کند.
موفقیت در اسنوکر نیازمند دقت، تمرکز و تسلط بر تکنیک‌های کلیدی است. یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها توانایی کنترل کیوبال و ضربات دقیق است. استفاده از پل قوی برای پایداری چوب و هدف‌گیری صحیح از اصول اولیه است. بازیکنان ماهر همچنین باید قدرت ضربات خود را کنترل کرده و از تکنیک‌های مختلف مانند کشش، جلو‌برد، چرخش و ضربات نرم برای ایجاد موقعیت‌های بهتر استفاده کنند.
یکی دیگر از مهارت‌های اساسی، بازی موقعیتی است که در آن بازیکن کیوبال را طوری هدایت می‌کند که ضربه بعدی را آسان‌تر کند. استفاده از تکنیک‌هایی مانند کانن‌ها و ضربات تاکتیکی به محدود کردن گزینه‌های حریف نیز بخش مهمی از استراتژی بازی است.
استراتژی در بازی اسنوکر نقشی کلیدی ایفا می‌کند. بازیکنان باید از همان ابتدای بازی چیدمان میز را تحلیل کنند و بهترین ضربات ممکن را شناسایی کنند. پاکت کردن توپ‌های قرمز آسان در مراحل اولیه بازی به بازیکن کمک می‌کند تا امتیازات بیشتری کسب کند.
یکی از اصول مهم در اسنوکر برنامه‌ریزی برای چند ضربه بعدی است. بازیکن باید کیوبال را به گونه‌ای هدایت کند که موقعیت ضربات بعدی بهتر شود. در شرایطی که بازیکن از حریف پیشی گرفته است بازی تدافعی و ایجاد موقعیت‌های سخت برای حریف می‌تواند بسیار مؤثر باشد. اجتناب از ضربات پرریسک و کم‌احتمال باعث حفظ موقعیت و افزایش شانس پیروزی خواهد شد.
بازی اسنوکر یک ورزش پر از چالش، استراتژیک و هیجان‌انگیز است. با تسلط بر قوانین، تقویت مهارت‌ها و به‌کارگیری استراتژی‌های هوشمندانه هر بازیکنی می‌تواند به یک اسنوکر باز حرفه‌ای تبدیل شود. اگر علاقه‌مند به یادگیری این بازی هستید تمرین مستمر و رعایت اصول فنی و اخلاقی این ورزش بهترین مسیر برای موفقیت است. باشگاه‌های حرفه‌ای اسنوکر مکان مناسبی برای تجربه این بازی و تبدیل‌شدن به یک بازیکن حرفه‌ای هستند.
